إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • قربانیان مرگ در میان انسان‌ها بی‌شمارند از جمله هزاران نفری که روزانه می‌میرند؛ اما تنها خاطره‌ی مرگِ شمار اندکی از آنان در ذهن‌ها باقی می‌ماند؛ کمتر کسانی هستند که وقتی از میان ما می‌روند و دنیای ما را بدرود می‌گویند، جهان با دیدن جای خالی آن اندوهگین می‌شود و انسانیت با از دست دادن آنها زیبایی و جلال خود را از دست می‌دهد. جبار و توانا همین مرگ است که با جرأت و شهامت دژهای استوار را در می‌نوردد و ساکناش را با چالاکی می‌رباید و کسی که نوبتش رسیده باشد باید برود اگرچه به وزن امتی باشد و نماینده‌ی یک منهج و رسالت باشد. باید برود اگر چه وجدان یک ملت باشد؛ ذخیره‌ی یک تمدن و قامت یک فرهنگ و اندیشه باشد و در جایگاه دانشمند و فیلسوف و حکیم نشسته باشد.